Integracja w pigułce

        • ZNACZENIE WSPÓŁPRACY RODZICÓW UCZNIÓW

          Z NIEPEŁNOSPRAWNOŚCIAMI ZE SZKOŁĄ

           

          Współpraca szkoły z rodzicami uczniów z niepełnosprawnościami jest kluczowym elementem zapewnienia tym uczniom pełnej, skutecznej i dostosowanej do ich potrzeb edukacji.

          Indywidualne podejście do ucznia

          Każde dziecko z niepełnosprawnością ma inne potrzeby, które mogą dotyczyć zarówno edukacji, jak i wsparcia emocjonalnego, społecznego czy zdrowotnego. Rodzice najlepiej znają swoje dzieci, ich mocne strony, wyzwania i sposoby, które pomagają im               w codziennym funkcjonowaniu. Dzięki regularnej współpracy rodziców z nauczycielami     i innymi specjalistami w szkole, można lepiej dopasować metody nauczania oraz środki wsparcia, aby stworzyć najbardziej odpowiednie warunki dla rozwoju dziecka.

          Tworzenie Indywidualnych Programów Edukacyjno-Terapeutycznych (IPET), Wielospecjalistyczna Ocena Poziomu Funkcjonowania Ucznia (WOPFU)

          Ipet oraz Wopfu to dokumenty, które określają cele i sposoby pracy z uczniem                                              z niepełnosprawnością. Są one opracowywane w porozumieniu z rodzicami, którzy mogą dostarczyć cennych informacji na temat potrzeb dziecka. Ich zaangażowanie                        w ten proces sprawia, że programy te są bardziej precyzyjne.

          Wzmacnianie poczucia bezpieczeństwa u dziecka

          Dzieci z niepełnosprawnościami często potrzebują stabilnych i przewidywalnych warunków, by czuć się bezpiecznie. Kiedy rodzice i szkoła współpracują, dziecko widzi spójność i konsekwencję w podejściu dorosłych, co może znacząco wpłynąć na jego komfort emocjonalny i zaangażowanie w proces nauki.

          Skuteczniejsza komunikacja i rozwiązywanie problemów

          Wspólna komunikacja między szkołą a rodzicami umożliwia szybsze rozwiązywanie problemów, które mogą pojawić się w trakcie edukacji. Dzięki temu można natychmiast reagować na trudności w nauce, zachowaniu czy inne kwestie związane z funkcjonowaniem ucznia w szkole, co pozwala na bieżąco dostosowywać metody pracy i wsparcie.

          Wsparcie emocjonalne i psychologiczne

          Rodzice, którzy są w ścisłej współpracy ze szkołą, czują się bardziej wspierani                                 w procesie edukacyjnym swojego dziecka. Mogą dzielić się swoimi obawami, zasięgać porad specjalistów i wspólnie z nauczycielami oraz psychologami szkolnymi opracowywać strategie, które wspomagają rozwój ucznia. Z kolei szkoła, będąc w stałym kontakcie z rodzicami, może lepiej zrozumieć sytuację domową dziecka, co ma bezpośredni wpływ na jego funkcjonowanie w szkole.

          Budowanie pozytywnej relacji między szkołą a domem

          Stała współpraca i otwarty dialog między rodzicami a szkołą tworzy atmosferę wzajemnego zaufania, co jest fundamentem efektywnej edukacji. Rodzice czują się bardziej zaangażowani w proces nauki swojego dziecka, a szkoła może lepiej realizować swoje zadania.

           

           

          KIM JEST NAUCZYCIEL WSPOMAGAJĄCY

          Nauczyciel wspomagający to pedagog wspierający, pedagog specjalny, współtworzący zajęcia prowadzone przez nauczyciela "wiodącego" (przedmiotowego) w klasie integracyjnej lub ogólnej, do której uczęszczają dzieci niepełnosprawne, wymagające opieki i pomocy osoby dorosłej.

           

          ZADANIA NAUCZYCIELA WSPOMAGAJĄCEGO:

          - wsparcie ucznia w bieżącej pracy podczas zajęć edukacyjnych adekwatnie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności,

          - prowadzenie zajęć rewalidacyjnych i/lub specjalistycznych,

          - realizacja czynności opiekuńczych,

          - dokonywanie wielospecjalistycznej oceny poziomu funkcjonowania ucznia, 

          - informowanie nauczycieli o postępach i trudnościach ucznia w toku zajęć,

          - pomoc nauczycielom w dostosowywaniu wymagań edukacyjnych,

          - udział w pracach zespołu nauczycieli i specjalistów pracujących z uczniem, opracowaniu i modyfikacji IPET,

          - współpraca z nauczycielami w zakresie przygotowania się do zajęć,

          - pomoc w dostosowaniu wymagań odpowiednio do potrzeb ucznia,

          - przygotowanie materiałów i pomocy do zajęć,udział w spotkaniach z rodzicami, informowanie ich o postępach ucznia, instruktaż do pracy w domu.

           

          REWALIDACJA – CO TO TAKIEGO?

          System edukacji ma zapewnić równe szanse i stwarzać możliwość realizowania swojego potencjału wszystkim uczniom, niezależnie od stopnia ich sprawności i potencjału rozwojowego. Rewalidacja jest bardzo ważnym elementem pomocy udzielanej dzieciom niepełnosprawnym posiadającym orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego. Słowo to pochodzi z języka łacińskiego, gdzie “re” – oznacza znów, a “validus” – mocny. 

           

          Pojęcie rewalidacji odnosi się do całokształtu działań: wychowawczych, dydaktycznych, terapeutycznych podejmowanych na rzecz ucznia z niepełnosprawnością.  Zajęcia rewalidacyjne mają wzmacniać posiadane umiejętności, wyrównywać braki i jednocześnie zapobiegać dalszym nieprawidłowościom. Głównym celem tych zajęć jest zapewnienie dziecku niepełnosprawnemu osiągnięcia jak najlepszego poziomu funkcjonowania psychicznego i fizycznego (adekwatnie do jego możliwości).

          Prowadząc rewalidację, zmierzamy do jak największego usamodzielnienia ucznia i możliwie pełnego jego uczestnictwa w społeczeństwie. Cel ten możemy osiągnąć poprzez:

          • rozwijanie mocnych stron dziecka i wykorzystywanie ich jako bazę do dalszej pracy,
          • maksymalne usprawnianie najsilniejszych funkcji,
          • korygowanie stwierdzonych zaburzeń,
          • dynamizowanie rozwoju poprzez wykorzystywanie naturalnych sytuacji i aranżowanie przestrzeni do nabywania, rozwijania i ćwiczenia umiejętności.